Obiektywy

Obiektyw to chyba najważniejsza część aparatu. Fotografia polega na uchwyceniu światła, a całe uchwycone światło przechodzi przez obiektyw. W tańszych aparatach obiektyw jest wbudowany w korpus aparatu. Lustrzanki jednoobiektywowe (SLR) mają wymienne obiektywy. Korpus aparatu ma metalowy pierścień, do którego mocuje się obiektyw. Punkt mocowania ma również elektroniczne punkty połączeń, dzięki czemu aparat może sterować silnikami ostrości i zoomu na obiektywie. Ważnym czynnikiem przy wyborze obiektywu jest długość ogniskowej. 

Zwykle odnosi się to do długości samej soczewki i jest mierzona w milimetrach. Obiektyw 50 mm jest uważany za średni, dobry do fotografowania obiektów znajdujących się w odległości od 10 do 20 metrów od aparatu. Obiektywy szerokokątne mają krótsze ogniskowe, które mogą uchwycić duże panoramy lub duże obiekty, które znajdują się stosunkowo blisko Ciebie. Teleobiektywy, które mogą mieć ogniskowe setki milimetrów, to w zasadzie teleskopy zamontowane na aparacie. Sprawiają, że odległe obiekty wydają się bliższe, ale z ograniczonym polem widzenia. Jeśli Twój aparat jest wyposażony w obiektyw zmiennoogniskowy, ogniskowa zmienia się w miarę powiększania i pomniejszania. Pamiętaj, aby nigdy nie używać zoomu cyfrowego - aparat po prostu powiększa piksele, aby obiekt wydawał się bliższy, co obniża jakość obrazu. A co z przesłoną?

Przysłona i przysłona to ściśle powiązane terminy. Przysłona to otwór w obiektywie, przez który przechodzi światło podczas robienia zdjęcia. Większa przysłona oczywiście przepuszcza więcej światła. F-stop to po prostu nomenklatura, której używają fotografowie, omawiając różne rozmiary przysłony. Przysłonki są zwykle podawane jako „f / 8” lub „f / 22”. Liczby mogą wahać się od mniej niż jednego (na przykład tylko kilka obiektywów i aparatów obsługuje f / 0,95) do f / 128. Wyższy stopień przysłony oznacza mniejszą aperturę i mniej światła przedostającego się. Zwykle przysłony są wskazywane na standardowej skali, w której każdy wzrost oznacza aperturę, która przepuszcza o połowę mniej światła. Na przykład f / 8 przepuszcza o połowę mniej światła niż f / 5.6. Podczas gdy wiele aparatów pozwala na przysłonę, która leży pomiędzy tymi standardowymi ustawieniami przysłony, standardowa skala wygląda następująco - f / 1, f / 1,4, f / 2, f / 2,8, f / 4, f / 5,6, f / 8, f / 11, f / 16, f / 22, f / 32, f / 45, f / 64, f / 90, f / 128. Przysłona jest niezwykle ważna, ponieważ fotografia polega na manipulowaniu światłem. 

Odpowiednia przysłona do warunków oświetleniowych jest głównym czynnikiem wpływającym na jakość końcowego zdjęcia. Trudno jest podać konkretne zasady dotyczące ustawień przysłony, ponieważ właściwe ustawienie zależy od wielu innych czynników, takich jak używany obiektyw, czas otwarcia migawki, przy którym fotografujesz i fotografowany obiekt. Znalezienie najbardziej odpowiednich ustawień przysłony zajmie trochę eksperymentów i doświadczenia z konkretną konfiguracją aparatu. F-stopki pozwalają również fotografom na manipulowanie głębią ostrości w celu tworzenia różnych efektów artystycznych na swoich zdjęciach. Warto zgłębić głębie ostrości, ale na razie zwróć uwagę, że większa przysłona (która ma mniejszą liczbę przysłony) zapewni mniejszą głębię ostrości, podczas gdy mniejsze otwory (z większymi wartościami przysłony) spowoduje dużą głębię ostrości.

Jeśli chodzi o czyszczenie obiektywu, to w tym konkretnym przypadku mniej znaczy więcej.  Ciągłe czyszczenie obiektywu może w rzeczywistości spowodować więcej problemów niż może rozwiązać - niewielka ilość kurzu rzadko wpływa na jakość obrazu. Obiektyw Twojego aparatu jest jego oknem na świat. I to okno jest narażone na wszystko - wiatr, brud, wilgoć i odciski palców. Bez czystego obiektywu może ucierpieć jakość obrazu. Cząsteczki mogą tworzyć plamy na zdjęciach, a smugi mogą zniekształcać światło. Smugi i kolory, które czasem wyglądają zabawnie, także niszczą większość robionych przez Ciebie zdjęć. Stosowanie właściwych procesów jest kluczem do skutecznego czyszczenia obiektywu bez powodowania smug lub, co gorsza, zadrapań, które trwale niszczą obiektyw i jakość robionych zdjęć.

Najpierw należy usunąć nadmiar kurzu i brudu z soczewki. Zrób to ostrożnie i powoli, aby zapobiec zarysowaniom. Używając czystej szczotki do obiektywów, przechyl obiektyw aparatu w dół i delikatnie wykonuj okrężne ruchy, aby poluzować zanieczyszczenia, pozwalając im spaść na podłogę. Użyj kilku podmuchów powietrza z gumowej gruszki szczotki, aby również usunąć kurz. Linia, na której krawędź obiektywu styka się z obudową obiektywu, ma tendencję do ściślejszego zatrzymywania kurzu. Delikatnie wbij pędzel w tę krawędź, aby upewnić się, że usunąłeś większość brudu. Sprawdź swoją pracę. Jeśli pochylisz obiektyw aparatu w stronę światła pod kątem, będziesz mógł zobaczyć, czy większość cząstek stałych została usunięta. Zwykle zobaczysz kilku maruderów, którzy wymagają więcej uwagi. Nigdy nie wycieraj obiektywu, jeśli na jego powierzchni widoczne są zanieczyszczenia, ponieważ może to spowodować wyszczerbienie obiektywu.

Po odkurzeniu soczewki możesz zabrać się do pracy nad smugami i innymi tłustymi pozostałościami. Do tego zadania będziesz potrzebować chusteczki do czyszczenia obiektywów, którą możesz kupić w prawie każdym sklepie sprzedającym aparaty fotograficzne. Przed wytarciem soczewki zapoznaj się z tą podstawową zasadą - soczewka musi zawsze, zawsze być wilgotna przed wycieraniem, w przeciwnym razie możesz spowodować zadrapania. Najłatwiejszym sposobem nawilżenia soczewki jest po prostu otwarcie ust i wypuszczenie powietrza w stronę soczewki - no wiecie, takie zwykły “chuchnięcie”. Jest to nie tylko łatwiejsze, ale także mniej brudzące i często tak samo skuteczne jak płyn do czyszczenia. Po zaparowaniu soczewki delikatnie wytrzyj soczewkę świeżą bibułką, wykonując ruchy okrężne. Powtórz czynność dla uporczywych plam.

W ten sam sposób możesz wyczyścić filtry, których możesz użyć w aparacie. I nie zapomnij wyczyścić osłony obiektywu, która ma tendencję do zatrzymywania kurzu, który w końcu zbiera się na obiektywie. Niektórzy opowiadają się za ciągłym stosowaniem przezroczystych filtrów do ochrony powierzchni obiektywów, zwłaszcza w przypadku korzystania z drogich obiektywów do lustrzanek jednoobiektywowych. Takie postępowanie z pewnością ochroni przedni element obiektywu przed zadrapaniami i brudem, ale filtry (zwłaszcza tanie filtry) mają negatywny wpływ na jakość obrazu, więc musisz to wziąć pod uwagę - i pójść na kompromis. Jak widać, utrzymanie aparatu w czystości nie zajmuje dużo czasu ani pieniędzy - wystarczy odrobina chęci i staranności z Twojej strony. Ograniczenie zabrudzenia do minimum pozwala utrzymać lepszą wydajność aparatu i wartość późniejszej jego odsprzedaży.

Ta technika fotograficzna może nas zarówno urzekać, jak i dezorientować. Może zmienić dziecko w gargulca z dużymi oczami i dużymi ustami, ale może również odwzorować panoramiczne nocne niebo z uderzającymi szczegółami. Jest ozdobiony okładkami płyt CD i niezliczonymi reklamami, a nawet jest używany do zwiększania bezpieczeństwa naszych dróg. Rybie oko ma taką nazwę, że nie łatwo jest już o niej zapomnieć. A kiedy to wyjątkowe narzędzie twórcze jest dobrze używane, może tworzyć niezapomniane obrazy, które zakrzywiają nasze postrzeganie rzeczywistości. Zapytaj dowolnego profesjonalnego fotografa lub entuzjastę amatora, a powie Ci, że na rynku jest prawie nieskończona różnorodność obiektywów. Od bardzo długich teleobiektywów, które mogą uchwycić dziką przyrodę z odległości setek metrów, po obiektywy szerokokątne zaprojektowane tak, aby uchwycić cały krajobraz jednym kliknięciem migawki, strzelec dysponujący wystarczającymi zasobami może mieć jeden obiektyw na prawie każdą napotkaną sytuację - ale każdy taki obiektyw kosztuje, czasami jeden obiektyw to koszt używanego dobrego samochodu.

Większość tych soczewek ma konstrukcję prostoliniową : światło wpadające do soczewki wędruje po prawie prostej ścieżce do błony lub czujnika (chociaż wszystkie soczewki są lekko zakrzywione). Dzięki temu linie proste wyglądają tak, jak wyglądają w prawdziwym życiu, niezależnie od tego, gdzie się znajdują. Obiektywy szerokokątne mają krótkie ogniskowe , czyli odległość, w której obiektyw skupia się na najdalszym możliwym punkcie, pomiędzy optycznym środkiem powierzchni obiektywu, czyli punktem w obiektywie, często w jego środku, w którym nie jest zniekształceniem przechodzącego przez nią światła - ani folii lub czujnika, który odbiera obraz. Krótkie ogniskowe umożliwiają obiektywom szerokokątnym uchwycenie szerokiego kąta widzenia. Krawędź obrazu jest rozciągnięta daleko w lewo, w prawo, w górę lub w dół środka przechwyconej sceny.

Ale podczas gdy szerokokątne soczewki prostoliniowe mogą uchwycić kąty widzenia zbliżone do 100 stopni, soczewki typu rybie oko mogą to rozciągnąć do 180 stopni - co jest niemożliwe bez technologii zginania światła, którą wykorzystują. Kompromis jest wyraźny - proste linie w dowolnym miejscu poza martwym środkiem na obrazie typu rybie oko wydają się zakrzywione. Im dalej od środka, tym większe zniekształcenie zakrzywione. Daje to zabawne artystyczne ścieżki - do odkrycia dla każdego fotografa - ale jest również bardzo przydatne. Na przykład niektóre z najwcześniejszych rybich oczu zostały zbudowane przez astronomów w celu wykonywania zdjęć gwiaździstego nocnego nieba. W erze cyfrowej te obiektywy pozwalają jednej kamerze monitorującej monitorować szeroki obszar obiektu bez przemieszczania się, a producenci samochodów wykorzystują je jako małe kamery cofania, aby pomóc kierowcom zachować bezpieczeństwo na drodze. No dobra, ale co to jest obiektyw typu rybie oko?

Termin „rybie oko” faktycznie poprzedza soczewki o tej nazwie. Fizyk RW Wood przedstawił ten termin w artykule z 1906 roku „Rybie oko i widzenie pod wodą”. Hobby hodowania ryb jako zwierząt domowych kwitło dzięki rozwojowi wczesnych akwariów domowych, a Wood zaproponował naukowo (oparty na nauce) opis tego, jak ryby domowe mogą postrzegać świat poza szklanymi zbiornikami.Aby zrozumieć, co opisał Wood, weź pałeczkę i włóż ją do szklanki wody. Wydaje się, że prosty kawałek drewna wygina się w miejscu, w którym dostanie się do cieczy, a jest to złudzenie spowodowane załamaniem, zginaniem światła, gdy przechodzi z jednego ośrodka (powietrza) do drugiego (wody). Jest to fundamentalne zjawisko, które pozwala obiektywowi typu rybie oko sięgać daleko na boki sceny i wciągać informacje wizualne na krawędziach kadru. Podczas gdy soczewka prostoliniowa jest zaprojektowana tak, aby zachowywała się jak okno, gdy światło porusza się tak prosto, jak to tylko możliwe przez szereg elementów, soczewka typu rybie oko wykorzystuje swoje elementy jak lejek, zaginając szeroki kąt światła przechwytywanego przez wyjątkowo zakrzywiony element zewnętrzny soczewki. w kierunku folii lub czujnika wewnątrz aparatu. Zniekształcenie charakterystyczne dla rybiego oka pochodzi z tej ścieżki w kształcie lejka - światło na krawędziach kadru musi się bardziej zgiąć, aby dotrzeć do błony lub czujnika, co powoduje większe zniekształcenia.

Producent soczewek Beck z Londynu wyprodukował pierwszy obiektyw typu rybie oko, nazwany „soczewką całego nieba” w 1924 roku dla meteorologów i astronomów. Jak sugerowała nazwa, obiektyw miał za jednym zamachem uchwycić szerokie połacie nieba. Naukowcy mogliby następnie wykorzystać zasady geometryczne do wyjaśnienia zniekształcenia, umożliwiając zmierzenie odległości między obiektami uchwyconymi na obrazie i ich rozmiarów. Inni producenci podążali tym śladem przez kilka następnych dekad, produkując obiektywy o szerszych kątach widzenia i większej wyrazistości, a firma Nikon wypuściła pierwszy wymienny obiektyw typu rybie oko do aparatów 35 mm w 1962 r. Obiektyw ten miał 8 mm (ogniskowa) z przysłoną F / 8 ( maksymalna przysłona jaką szeroko migawka może się otworzyć, aby wpuścić światło do błony lub czujnika aparatu) i wprowadziło fotografię typu rybie oko na rynek konsumencki. Hobbyści i profesjonaliści zaczęli poszukiwać artystycznych sposobów wykorzystania charakterystycznego zniekształcenia tego obiektywu.

Rewolucja w fotografii cyfrowej oznacza, że ​​możesz osiągnąć efekt rybiego oka bez posiadania jednego z tych unikalnych obiektywów. Większość programów do edycji zdjęć oferuje filtr „sferyczny”, który zasadniczo zniekształca kwadratowy obraz i nadaje mu okrągły kształt. Chociaż nie pozwala to na uchwycenie niezwykle szerokiego kąta widzenia prawdziwego obiektywu typu rybie oko, jest to łatwy sposób na nadanie swoim cyfrowym zdjęciom innego wyglądu. Korzystanie z obiektywu typu rybie oko może początkowo być nieco mylące. Jesteś przyzwyczajony do oglądania prostych linii renderowanych prosto na obrazach, więc kompozycja, którą wyobrażasz sobie w swojej głowie, może nie być zbliżona do tego, co pojawia się, gdy oglądasz zdjęcie zrobione przez aparat. Jedyną częścią sceny, która nie ulega znacznym zniekształceniom, jest to, co znajduje się bezpośrednio przed obiektywem. Pamiętaj o tym, jeśli próbujesz uchwycić twarz, figurę lub inny ostry obiekt w zniekształconej scenie, którą przechwytujesz.